ปีนี้น้องเมขี้นป.2 แล้ว 7 ขวบเต็มมาเมื่อ เมษายนที่ผ่านมา ...7 ปีที่แม่รอคอยอย่างใจจดใจจ่อและลุ้นทุกปีว่าน้องเมลูกรักของแม่จะก้าวออกมาจากความกลัว ความขี้อาย ความไม่มั่นใจในตัวเอง 7 ปีที่ผ่านน้องเมจะไม่กล้าพูด กล้าถาม กล้าแสดงออกต่อหน้าคนแปลกหน้า ไม่กล้าคุยกับครู (แต่กับเด็กๆด้วยกันจะเล่นและคุยมาก) ครูบอกว่าน้องเมเก่ง ทำได้ทุกอย่าง และทำได้ดีและเร็วกว่าเพื่อนหลายๆคน แต่ขาดความมั่นใจอย่างเดียว
วันนี้เป็นวันที่แม่ดีใจมาก กับ7ปีที่แม่รอคอยมา เมื่อได้ยินครูบอกว่า..คุณแม่ค่ะน้องเมเล่าให้ฟังไหมค่ะว่า เมื่อวานนี้ครูลองให้น้องเมร้องเพลงนำเพื่อน(โดยใช้ไมค์ด้วย) "เพลงดอกไม้แห่งอาเซียน" โดยครูบอกว่าตอนแรกก็คิดว่าน้องเมคงจะไม่กล้าเหมือนเดิมแต่ปรากฏว่า น้องเม คว้าไมค์ ไปร้องนำเพื่อนๆทันทีที่ครูบอกเลย (ครูแอบตกใจเล็กน้อย)
แม่คิดไม่ผิดเลยที่แม่รอคอยอย่างใจเย็นกับพัฒนาการด้านนี้ของน้องเม...สำหรับเด็กคนอื่นๆการร้องเพลง การเป็นผู้นำด้านต่างๆ อาจจะเป็นเรื่องง่ายๆ แต่สำหรับน้องเมมันเป็นเรื่องใหญ่มาก แม่จึงดีใจมากที่น้องเมสามารถทำได้ขนาดนี้
น้องเมจะรู้ไหมนะว่าทำให้แม่คนนี้มีความสุขและภูมิใจมากเลย..