เสร็จสิ้นกันไปแล้วสำหรับการสอบรอบ MID TERM ของปีนี้ สุดยอดการเตรียมตัวสอบของคุณลูก ๆ และบรรดาคุณแม่คุณพ่อจอมติวเตอร์สำหรับคุณลูกๆ เหน็ดเหนื่อยไปตาม ๆกัน เพราะเป็นการสอบทวนทั้งหมดของเนื้อหาที่ได้เรียนผ่านมาตั้งแต่เปิดเทอม สำหรับเอมิจัง ของป. 3 เนื้อหาบางวิชาเยอะ บางวิชาก็ไม่เยอะมาก ยังพอมีเวลาอ่านทันทวนกันได้หลายรอบ แต่ว่าที่จะหนักหน่อยคือช่วงก่อนสอบที่มักจะมีการเก็บตกใบงาน งานค้าง หรือเคลียร์เนื้อหาที่ยังไม่ค่อยเข้าใจก่อนสอบ บางทีมีการบ้านจำนวนมาก ๆก่อนสอบ ทำให้นอนดึกกันหลายคืน เด็กเล็กอาจจะไม่ไหว เพราะบ้านอยู่กันไกล ๆทั้งนั้น ความรับผิดชอบโดยตรงที่คุณพ่อคุณแม่จะช่วยได้คือเป็นคู่คิดว่า ลูกยังอ่อนจุดไหนแล้วพยายามเติมเต็มตรงจุดนั้น ดีกว่าปล่อยให้มีจุดอ่อนแล้วปล่อยให้ไปทำข้อสอบที่จะออกมาถามซ้ำอีกในเรื่องเดียวกัน เพราะถ้าเคยทำคะแนนได้ไม่ดีแล้วถ้าหากยังไม่เร่งรีบแก้ไข ก็อาจจะสายเกินกว่าจะกู้คะแนนดี ๆกลับคืนมาในรอบการสอบครั้งต่อไป
หากว่าคุณลูกและคุณพ่อคุณแม่สนใจใส่ใจในการเรียนอย่างแท้จริงด้วยความตั้งใจว่า การมีพื้นฐานที่ดีในวิชาต่าง ๆถือเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องให้ความสนใจไม่ใช่เพื่อเกียรติบัตรอย่างเดียวเท่านั้น แต่เพื่อปูรากฐานที่จะต่อยอดความรู้ต่อไปอย่างเข้มแข็งและมั่นคง หากลูกยังไม่แม่น ไม่แน่น หรือยังไม่เข้าใจสิ่งใดก็ขอให้รีบแก้ไขให้ความเข้าใจนั้นกระจ่างดีกว่าปล่อยให้ลูกผ่านไปแบบไม่รู้ เพราะพื้นฐานการเรียนของแต่ละชั้นปีจะเริ่มซับซ้อนยุ่งยากขึ้น เนื้อหาของแต่ละวิชาไม่สามารถมาคาดเดากันได้ว่ามันจะเป็นเนือหาออกมาแบบไหนตามใจเราเหมือนเดา นิยาย หรือละคร แต่เป็นการเรียนรู้ที่เหมือนกับการอ่านเนื้อเรื่องสักเล่มที่บอกแค่ใจความทั่วไปแต่มีปมให้ต้องคิดต้องอ่าน และสืบสวนต่อ มีเหตุ ที่มา ที่ไปของ แต่ละเรื่องราว ที่ผูกโยงต่อ ๆกัน หากว่าลูกของเราไม่เข้าใจในความเกี่ยวโยงของเรื่องราวใด ๆก็ตาม เราในฐานะคนที่ใกล้ชิดลูกก็คงต้องมีหน้าที่เป็นผู้ช่วยเหลือให้ลูกได้เติมเต็มความรู้ให้เท่าทันเพื่อน ๆเท่าที่ควรจะได้รับมา เพื่อให้เขาตามทันเพื่อน ๆและเกาะกลุ่มกันต่อไป
สำหรับเด็กเก่ง ๆคงจะไม่มีปัญหา แต่สำหรับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่หรือเด็ก ๆที่ยังตามไม่ค่อยทัน อาจจะเหนื่อยหน่าย ท้อแท้ และชินชา แต่ก็คงไม่ยากเกินกว่าที่จะดูแลให้ลูกเรียนรู้ และตามให้ทันเพื่อน ๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการให้มันออกมารูปแบบใด เมื่อช่วงวันสอบที่ผ่านมาดิฉันต้องหาเวลาไปติวกับลูกที่โรงเรียนอยู่ตลอดช่วง 3- 4 วันของการสอบ ได้ไปส่งลูกที่โรงเรียนแต่เช้า ปรากฎว่ามีผู้ปกครองหลายท่านที่นั่งกระจายตามโต๊ะใต้อาคารเรียนเพื่อติวข้อสอบให้กับลูก ๆ ของตัวเอง ทั้งประถมและมัธยม คุณแม่บางท่านมีลูกเรียน 2คนแต่คนละระดับชั้น ได้ยินคร่าว ๆว่า ติวภาษาอังกฤษม. ต้นกับลูกชายคนโต สอนเรื่องการอ่านการแปลความหมาย แล้วซักพัก หันมาถามลูกชายคนเล็กว่าอ่าน ภาษาญี่ปุ่น โอเค หรือยัง พร้อมไหมจะสอบภาษาญี่ปุ่นวันนี้ คำศัพท์ได้ไหม ทวนกับลูกอีกคนหนึ่งต่อ จากนั้นก็กลับไปมองคนโตอีก (สุดยอดคุณแม่ และสุดยอดคุณลูกที่ตั้งใจฟังคุณแม่ติวโดยไม่มีอาการบ่นหรือเบื่อหน่ายใด ๆ น่ารักมาก ๆเลย) มองไปอีกโต๊ะเป็นคุณแม่ ที่มีลูกอยู่ป. 1 กับลูกของผปค.ท่านอื่น นั่งอ่านหนังสือด้วยกัน สอนการบ้านอ่านภาษาอังกฤษกัน ก็ดูกระตือรือร้นดีเด็กตัวเล็ก น่าจะ 5 ขวบกว่า ๆ ขยันจริง ๆเชียว อดส่งยิ้มทักทายเป็นกำลังใจให้ไม่ได้ทั้งคุณแม่คุณลูก เรียกได้ว่าเป็นการสอบค่อนข้างใหญ่ครั้งแรกสำหรับเด็ก ๆป. 1 กันเลยทีเดียว คงจะตื่นเต้นกันน่าดู
การลงทุนที่ดีที่สุดสำหรับคุณพ่อคุณแม่คือความเอาใจใส่ต่อลูก ๆ ดิฉันเชื่อว่าเมื่อเราปลูกฝังความรับผิดชอบ และการมองเห็นความสำคัญของการศึกษาเป็นสิ่งที่ดี และสิ่งที่ลูกควรมีทักษะของการใฝ่เรียนรู้อยู่ตลอดเวลา จะเป็นรากฐานที่ดีต่อไปในอนาคต หากว่าวันหนึ่งเราไม่มีโอกาสได้ไปนั่งติวกับลูกอีกในภายภาคหน้า ลูกคงจะตระหนักได้ว่าเค้ามีหน้าที่ความรับผิดชอบสำหรับตัวเองมากแค่ไหนในการเรียนให้จบตามเป้าหมายที่ได้วางเอาไว้ ด้วยตนเอง แม้นจะไม่มีคุณพ่อคุณแม่มานั่งหน้าแฉล้มเปิดหนังสืออ่านไปพร้อมกับลูกๆด้วยกันก็ตามที ถึงตอนนั้นเค้าก็คงจะเก่งกว่าเราเป็นไหน ๆและเราก็คงจะเบาใจได้ว่า เค้าจะยังเป็นเด็กดี ลูกที่ดี ศิษย์ที่ดี ตั้งใจเรียนรู้อยู่อย่างสม่ำเสมอไม่ออกนอกลู่นอกทางไปไหนๆที่เราไม่ต้องการจะให้เป็น
อย่างไรที่สุดคือกำลังใจค่ะ การเรียนรู้ของเด็กทุกคนก็มีขอบเขตเฉพาะบุคคลเป็นสิ่งที่ดิฉันเข้าใจดี เราไม่สามารถเปลี่ยนตัวตนที่แท้จริงหรือสิ่งที่หยั่งรากลึกของลูกได้ แต่เราก็พอจะสร้างแรงบันดาลใจให้ได้ ด้วยการให้กำลังใจ และการชมเชย เมื่อลูกทำดี นะค่ะ ไม่ใช่ว่าได้คะแนนดี แต่เป็นลักษณะของการพยายาม การทำดีต่างหาก หากว่าลูกตั้งใจอ่านหนังสือแล้ว ผลสอบ ยังได้ไม่ค่อยดีหรือยังไม่เป็นที่น่าพอใจนัก ขอให้ใจเย็น ๆและมองที่การกระทำค่ะแล้วคุณผปค.จะได้ไม่เครียด เพราะบททดสอบในชีวิตการเรียนของลูกยังมีอีกหลายด่าน หากลูกเราตั้งใจทำแล้ว ผลได้อย่างไรก็ต้องยอมรับและปรับปรุงต่อๆไปเรื่อย ๆ ให้กำลังใจลูกมากขึ้น ๆก็จะช่วยได้มากค่ะ
เอมิเองก็เคยสอบได้คะแนนน้อย ๆเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าจะดีทุกครั้งเพราะโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างมีเวลาของมันที่เหมาะสมอยู่ในทุก ๆเรื่อง หากว่าเราไม่ท้อ เราก็จะผ่านพ้นอุปสรรคการเรียนรู้ไปได้ค่ะ อย่างที่เคยเล่าให้ฟัง ลูกเป็นคนมีความรับผิดชอบสูง งานที่ได้รับมอบหมายต้องทำใให้ดีที่สุด ไม่ยอมนอนหากการบ้านไม่เสร็จ ใบงานต้องละเอียด เรียบร้อย ตั้งใจทำ ชิ้นงานต้องทำอย่างดีที่สุดเท่าที่ฝีมือจะมีหรือจะทำได้ ทุกอย่างเต็มที่ให้ใจเต็มร้อย แต่หากว่ามันไม่เป็นดั่งที่หวัง ย่อมมีเสียใจ แต่สิ่งหนึ่งที่ดิฉันได้เรียนรู้จากลูกก็คือ ความพยายามเท่านั้นที่ลูกมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ หากเค้าตั้งใจสุด ๆเรื่องใด เค้าจะไม่ยอมปล่อยมันเด็ดขาด ไม่ท้อ และเรียกกำลังใจกลับคืนมาได้อย่างเร็วมาก สิ่งที่เคยทำให้ลูกร้องไห้ในเรื่องที่โรงเรียนเรียกได้ว่ามีน้อยมาก ดิฉันคิดว่าความเข้มแข็งและคิดบวกจะช่วยให้ลูกฟื้นจากความเศร้าต่าง ๆได้อย่างรวดเร็ว และรู้จักชมเชยผู้อื่นทำให้เค้ามองสิ่งรอบตัวให้กว้างขึ้น
มีหลายครั้งที่ลูกชมเพื่อนคนอื่นว่า มีเพื่อนผู้ชายในห้องเขียนลายมือสวยมาก อาจารย์ก็ชมด้วย เลยอยากเขียนสวย ๆขึ้นมาบ้าง หรือ เพื่อนบางคนเก่งภาษาอังกฤษมาก ๆเลย ลูกก็บอกว่าโชคดีจังมีเพื่อนเก่ง เค้าก็เลยรู้ว่า Teacher ต้องการถามอะไร หรือ อย่างเพื่อนบางคนเก่งเลขมาก หรือวิทย์สอบได้เต็ม เอมิก็จะมาเล่าว่าดีจังมีเพื่อนเก่ง ๆมารวมตัวอยู่ในห้องนี้ มีตัวแทนไปแข่งขันทำอะไรกันบ้าง แล้วก็พร้อมจะเป็นกำลังใจให้ เพราะว่าเรายังไม่ได้เก่งถึงขั้นเทพอย่างเพื่อน ๆบางคน เก่งจริง ๆ แต่สิ่งเดียวที่คิดว่าลูกยังไม่ค่อยชอบใจนักก็คือ ความตั้งใจว่าอยากจะวาดรูปให้สวยกว่าเพื่อนผู้ชายในห้องที่เก่งที่สุดตอนนี้ เพราะเค้าคิดเข้าข้างตัวเองว่า ตัวเองวาดรูปเก่งที่สุดของฝ่ายเด็กผู้หญิง และตอนนี้คิดจะท้าประลองกับฝ่ายชายซะแล้ว ( ตามประสาความคิดของเด็ก ๆ ว่าเค้าก็มั่นใจในฝีมือการวาดรูป ซึ่งตามความเป็นจริง แล้วความสามารถยังน้อยนิดนัก คิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยนะลูก) แต่เมื่อลูก วางเป้าหมายแล้ว มีการมุ่งมั่นแล้ว เราก็คงจะต้องให้กำลังใจอย่างสร้างสรรค์กันต่อไป เอ้า! สู้ ๆนะจ๊ะ เอมิจังลูกลิงน้อยของแม่จ๊ะ
ว่าแล้วก็ต้องขอพาลูกเข้านอนก่อน พร้อมกับเจ้าหนอน(ดักแด้) พันธุ์อีรี่ ที่อาจารย์ประจำชั้นฝากให้เด็ก ๆเอากลับมาดูแลต่อช่วงวันหยุดนี้ ลูกขอเอาไปไว้ในห้องนอนด้วย อาจารย์บอกว่าต้องคอยสังเกต และจับตาดูตลอดเวลา (จากคำบอกเล่าของลูก อะไรมันจะขนาดนั้นจ๊ะ นี่ถ้าย่อส่วน ตัวเองได้ เอมิก็คงจะย่อส่วนเข้าไปนอนกับน้องหนอนในกล่องกระจกแล้วล่ะมั้ง น่ารักดีนะคะเวลาลูกเรียกว่า ขอนอนกับน้องหนอน น้องหนอนอย่างงู้น น้องหนอนอย่างงี้ อะไร ๆ ตอนนี้ก็น้องหนอน ๆ ๆ แต่ว่า น้องหนอนเป็นดักแด้ไม่ดุกดิกแล้วต้องจับตาดูตลอดทำไมค่ะ คุณลูก คุณแม่ไม่เข้าใจอ่ะค่ะ) พรุ่งนี้สองสาวของดิฉันจะต้องไปเรียนศิลปะแล้ว เอมิคันไม้คันมือเต็มที ไม่ได้ไปเรียนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาคงจะคิดถึงคุณครูอ้อม คนสวยแสนใจดีแล้วล่ะค่ะ
หากมีเวลาจะมาเล่าเรื่องลูกต่อคราวหน้าค่ะ ขอให้คะแนนสอบทุกๆ คนออกมาเป็นที่น่าพอใจนะค่ะ